
Η Διεθνής Ένωση Αερομεταφορών (IATA) απηύθυνε «επείγουσα έκκληση για δράση» προς τις κυβερνήσεις και τον ενεργειακό κλάδο, ζητώντας αποφασιστική στήριξη στην πορεία προς την απανθρακοποίηση των αερομεταφορών έως το 2050.
Η παρέμβαση συνοδεύτηκε από νέα μελέτη, σε συνεργασία με τη Worley Consulting, η οποία αποδεικνύει ότι υπάρχουν επαρκείς πρώτες ύλες για την παραγωγή βιώσιμου αεροπορικού καυσίμου (SAF), ικανές να οδηγήσουν την αεροπορική βιομηχανία σε καθαρές μηδενικές εκπομπές CO2. Όλες οι πρώτες ύλες πληρούν αυστηρά κριτήρια βιωσιμότητας και δεν προκαλούν αλλαγές στη χρήση γης.
Η IATA τόνισε ωστόσο ότι απαιτείται μεγάλη επιτάχυνση: βελτίωση των τεχνολογιών μετατροπής, ανάπτυξη υποδομών, ενίσχυση της εφοδιαστικής αλυσίδας και επενδύσεις για εμπορικές εγκαταστάσεις σε όλες τις περιφέρειες.
Ο γενικός διευθυντής της IATA, Willie Walsh, δήλωσε:
«Έχουμε πλέον αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ότι η διαθεσιμότητα πρώτων υλών δεν αποτελεί εμπόδιο στον δρόμο της απανθρακοποίησης. Υπάρχει αρκετό δυναμικό για να πετύχουμε μηδενικές εκπομπές έως το 2050. Όμως αυτό θα καταστεί δυνατό μόνο με μια μεγάλη επιτάχυνση της ανάπτυξης του κλάδου SAF. Χρειαζόμαστε φτυάρια στο έδαφος τώρα».
Η μελέτη εντόπισε τη Βόρεια Αμερική, τη Βραζιλία, την Ευρώπη, την Ινδία, την Κίνα και τις χώρες ASEAN ως βασικούς μοχλούς για την παγκόσμια παραγωγή SAF.
Η ανώτερη αντιπρόεδρος Βιωσιμότητας και επικεφαλής οικονομολόγος της IATA, Marie Owens Thomsen, υπογράμμισε ότι η παραγωγή SAF δεν αφορά μόνο τη μείωση των εκπομπών αλλά μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, να ενισχύσει τις τοπικές οικονομίες και να συμβάλει στην ενεργειακή ασφάλεια.
«Οι κυβερνήσεις, οι παραγωγοί ενέργειας, οι επενδυτές και ο αεροπορικός κλάδος πρέπει να συνεργαστούν, να μειώσουν το επενδυτικό ρίσκο και να επιταχύνουν την ανάπτυξη. Η πολιτική σταθερότητα και η διατομεακή συνεργασία είναι απαραίτητες για να ξεκλειδώσουμε την κλίμακα που χρειάζεται. Ο χρόνος είναι τώρα — κάθε καθυστέρηση θα κάνει την πρόκληση δυσκολότερη», τόνισε.
Η IATA ξεκαθαρίζει ότι η μετάβαση δεν είναι θεωρητική, αλλά απαιτεί συγκεκριμένες δράσεις μέσα στα επόμενα 25 χρόνια, ώστε το αποδεδειγμένο δυναμικό των πρώτων υλών να μετατραπεί σε πραγματική παραγωγή βιώσιμου καυσίμου.