Σύνταξη: tourismtoday.gr
Κάποτε θεωρούνταν όνειρο να είσαι πιλότος αεροπορικής εταιρείας, ωστόσο τώρα υπάρχει έλλειψη εξειδικευμένων ατόμων για να καθίσουν στο πιλοτήριο.
Αν και οι μισθοί των πιλότων είναι αρκετά ελκυστικοί -ειδικά στην Ελβετία η οποία τείνει να είναι η πρώτη σε αμοιβές- η ανάγκη για απαιτητική εκπαίδευση, οι ανταγωνιστικές αγορές και οι λειτουργικές προκλήσεις αλλάζουν ριζικά το εργατικό δυναμικό της αεροπορίας.
Η SWISS για παράδειγμα, δυσκολεύεται να καλύψει θέσεις και έχει επαναπροσλάβει πιλότους που έχουν συνταξιοδοτηθεί για να διατηρήσει τα προγράμματα πτήσεων της.
Η Ελβετία κατατάσσεται στην κορυφή των παγκόσμιων μισθών των πιλότων
Μια πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών ERI δείχνει ότι οι μισθοί των πιλότων παραμένουν υψηλοί, ιδιαίτερα στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, με την Ελβετία να πρωτοπορεί.
Ποιες χώρες πληρώνουν τα περισσότερα ετησίως σε πιλότους
- Ελβετία: 172.610 δολάρια
- Λουξεμβούργο: 146.809 δολάρια
- ΗΠΑ: 132.569 δολάρια
- Δανία: 127.515 δολάρια
- Βέλγιο: 122.930 δολάρια
- Μεγάλη Βρετανία: 121.028 δολάρια
- Καναδάς: 112.169 δολάρια
- Γερμανία: 111.419 δολάρια
- Αυστραλία: 110.314 δολάρια
- Νορβηγία: 109.352 δολάρια
Οι υψηλοί μισθοί των πιλότων είναι ενδεικτικοί της απαιτητικής φύσης του επαγγέλματος, γενικά. Οι πιλότοι περνούν από εκτεταμένες διαδικασίες εκπαίδευσης. Επιπλέον, εξωτερικοί παράγοντες ενισχύουν την αξία τους στην αγορά.
Ο έντονος ανταγωνισμός στις ΗΠΑ μεταξύ διαφόρων αεροπορικών εταιρειών, οι οποίες ανταγωνίζονται όλες για την εξασφάλιση εξειδικευμένων πιλότων ως συνέπεια ενός εκτεταμένου δικτύου αεροπορικών ταξιδιών, είναι ένας παράγοντας που οδηγεί τους μισθούς προς τα πάνω, σύμφωνα με το Insider Monkey.
Το απαιτητικό αλπικό έδαφος της Ελβετίας, μαζί με τις συχνές περιόδους κακοκαιρίας, απαιτεί ένα εργατικό δυναμικό από άκρως εξειδικευμένους πιλότους. Αυτό τελικά δικαιολογεί την αμοιβή τους.
Η κρίση έλλειψης πιλότων
Παρά τα δελεαστικά αυτά πακέτα αποδοχών, οι αεροπορικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν έλλειψη πιλότων στο πιλοτήριο. Οι αιτίες είναι πολύπλευρες.
Η γήρανση του εργατικού δυναμικού των πιλότων, η έλλειψη νέων επαγγελματιών που ενδέχεται να εισέρχονται στον τομέα, δεδομένου του υψηλού κόστους εκπαίδευσης και των χρονοβόρων διαδικασιών πιστοποίησης, καθώς και ο συνεχιζόμενος αντίκτυπος των διαταραχών της εποχής της πανδημίας (πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και μειωμένα προγράμματα εκπαίδευσης) έχουν συμβάλει στο πρόβλημα.
Για παράδειγμα, οι ελβετικές αεροπορικές εταιρείες επαναπροσλαμβάνουν συνταξιούχους πιλότους ως μέσο γεφύρωσης των κενών. Αυτή η τάση παρατηρείται σε ολόκληρο τον κλάδο, καθώς οι αερομεταφορείς αγωνίζονται να συμβαδίσουν με την αυξανόμενη ζήτηση ταξιδιών.
Γιατί οι υψηλοί μισθοί των πιλότων δεν είναι αρκετοί
Αν και οι ανταγωνιστικές αμοιβές θα έπρεπε, θεωρητικά, να προσελκύουν ταλέντα, η έλλειψη πιλότων εξακολουθεί να υφίσταται. Ίσως η απαιτητική φύση της εργασίας να αποτελεί έναν παράγοντα που συμβάλλει.
Όχι μόνο αυτό, αλλά και ο σημαντικός χρόνος και οι οικονομικές επενδύσεις που απαιτούνται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκπαίδευσης θα μπορούσαν επίσης να αποτρέψουν τους πιθανούς υποψηφίους.
Επιπλέον, το υψηλό κόστος ζωής σε χώρες όπως η Ελβετία και το Λουξεμβούργο μπορεί να αντισταθμίσει την ελκυστικότητα αυτών των υψηλών μισθών. Στις ΗΠΑ, η ανάγκη οι πιλότοι να είναι σε θέση να πλοηγούνται σε ένα πολύ πολυσύχναστο αεροπορικό δίκτυο προσθέτει πρόσθετη πίεση.
Εν τω μεταξύ, η σύνθετη τοπογραφία στην Ελβετία απαιτεί εξαιρετικά επίπεδα δεξιοτήτων, γεγονός που περιορίζει ακόμη περισσότερο το σύνολο των κατάλληλων υποψηφίων.
Ένα μεταβαλλόμενο τοπίο της αεροπορίας
Η έλλειψη πιλότων φέρνει στο φως μια βασική πρόκληση για τον κλάδο της αεροπορίας γενικότερα. Πρόκειται για την ικανότητα εξισορρόπησης της ανάγκης για εξειδικευμένους επαγγελματίες με την πραγματικότητα μιας συχνά απαιτητικής επαγγελματικής σταδιοδρομίας.
Οι υψηλοί μισθοί των πιλότων σε χώρες όπως η Ελβετία και οι ΗΠΑ δείχνουν τη σημασία που δίνεται στην εμπειρογνωμοσύνη.
Ωστόσο, αυτό δεν έχει επιλύσει πλήρως την κρίση προσωπικού στον κλάδο. Οι αεροπορικές εταιρείες στρέφονται σε διάφορες λύσεις, όπως η επαναπρόσληψη συνταξιούχων. Ο κλάδος μπορεί επίσης να χρειαστεί να διερευνήσει ορισμένες μακροπρόθεσμες στρατηγικές, όπως επιδοτούμενα προγράμματα εκπαίδευσης ή πιο απλοποιημένες διαδικασίες πιστοποίησης, ως μέσο προσέλκυσης και διατήρησης της επόμενης γενιάς πιλότων.
Προς το παρόν, το επάγγελμα του πιλότου είναι τόσο επικερδές όσο και ολοένα πιο δύσκολο να διατηρηθεί.
