
Σύνταξη: tourismtoday.gr
Τα τουριστικά ενοικιαζόμενα καταλύματα στην Ισπανία ανήκουν ή διαχειρίζονται κυρίως ιδιώτες και μικροεκμισθωτές. Αυτοί αντιπροσωπεύουν το 74,1% και το 23,9% των οικοδεσποτών αντίστοιχα, όπως αποκαλύπτει ανάλυση του Mabrian.
Η ανάλυση αφορά 50 ισπανικές επαρχίες (εκτός της Θέουτα και της Μελίγια), με εκατομμύρια σημεία δεδομένων από τις καταχωρίσεις Μαρτίου της Airbnb, που παρέχουν μια πολύ ενημερωμένη εικόνα της αγοράς βραχυχρόνιας ενοικίασης στην χώρα.
Χρησιμοποιώντας τους κωδικούς αναγνώρισης (ID) από οικοδεσπότες που είναι εγγεγραμμένοι στην πλατφόρμα και τις διαθέσιμες καταχωρίσεις που σχετίζονται με τα προφίλ τους, προσδιορίζεται πόσα ακίνητα διαχειρίζονται.

Μικροί εκμισθωτές
- Οι επαρχίες με τον μεγαλύτερο αριθμό οικοδεσποτών που προσφέρουν μόνο ένα ακίνητο και πάνω από τον εθνικό μέσο όρο, είναι η Μούρθια και η Καστεγιόν (77,9%), το Αλικάντε (77,4%), η Ποντεβέδρα (76,8%), η Βισκάγια (76,4%), η Κανταβρία (76,3%), η Ταραγόνα (75,5%), η Ουέλβα (75,3%), η Αλμερία (74,8%), η Χιρόνα (74,6%) και η Λα Κορούνια (74,2%).
- Οι επαρχίες όπου βρίσκονται σημαντικοί τουριστικοί προορισμοί, όπως η Μάλαγα (72,8%), η Γκιπουθκόα (72,5%), η Βαλένθια (72,3%) και το Κάντιθ (71,2%), είναι ελαφρώς κάτω από τον εθνικό μέσο όρο.
- Το ποσοστό των μικρών εκμισθωτών είναι υψηλότερο σε ορισμένες από τις επαρχίες όπου βρίσκονται μερικοί από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην Ισπανία, όπως οι Βαλεαρίδες Νήσοι (69,8%), η Μαδρίτη (67,1%), η Σάντα Κρουζ ντε Τενερίφη (66,2%), η Βαρκελώνη (64,5%) ή η Σεβίλλη (63,4%).
- Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες ακινήτων αντιπροσωπεύουν, κατά μέσο όρο, το 2% του συνολικού αριθμού των τουριστικών ενοικιαζόμενων ακινήτων στην Ισπανία.
Οι τρεις επαρχίες με το υψηλότερο ποσοστό μεγάλων εκμισθωτών είναι η Κόρδοβα (6,4% των καταχωρήσεών της), η Γέιδα (5%) και η Σεβίλλη (4,8%).

Μεγάλοι εκμισθωτές
- Επιπλέον, 17 επαρχίες διπλασιάζουν τον εθνικό μέσο όρο κατοικιών για διακοπές που ελέγχονται από μεγάλους εκμισθωτές. Αυτό συμβαίνει στη Σάντα Κρουζ ντε Τενερίφη (3,5% του συνόλου), την Ταραγόνα, τη Χιρόνα και τη Σόρια (3,7%), τη Μάλαγα (3,8%), την Καζέρες (4%), τη Ζαμόρα και τη Μούρθια (4,1%), τις Βαλεαρίδες Νήσους (4,2%), την Παλένθια (4,3%), τη Γρανάδα (4,4%), τη Βαρκελώνη, την Ουέλβα και τη Χαέν (4,5%).
- Μεταξύ των επαρχιών με έντονη τουριστική δραστηριότητα και υψηλότερο ποσοστό μεγάλων εκμισθωτών (όπως η Σάντα Κρουζ ντε Τενερίφη, η Ταραγόνα, η Μάλαγα, η Μούρθια, οι Βαλεαρίδες Νήσοι, η Γρανάδα, η Βαρκελώνη, η Κόρδοβα και η Σεβίλλη), τα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου το 42% των μεγάλων εκμισθωτών σε αυτές τις επαρχίες ελέγχουν ένα χαρτοφυλάκιο από 11 έως 20 μονάδες τουριστικών καταλυμάτων, το 28% διαχειρίζεται από 21 έως 50 μονάδες και το υπόλοιπο 30% περισσότερες από 51 μονάδες.

Σχεδόν τέσσερις στις 10 τουριστικές κατοικίες στην Ισπανία δεν έχουν άδεια
Το 62% των καταχωρίσεων ενημερώνει για την άδεια τους, ενώ το υπόλοιπο 38% όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι δεν δημοσιεύουν την άδεια τους δεν έχουν, αλλά είναι μια μέτρηση που παρέχει στις αρχές έναν δείκτη της δυνητικής δεξαμενής μη ρυθμιζόμενων καταχωρίσεων.
Οι επαρχίες με το υψηλότερο ποσοστό καταχωρίσεων που αναφέρουν άδειες (κατά μέσο όρο 96,3% του συνόλου) είναι οι επαρχίες της Ανδαλουσίας (Αλμερία, Μάλαγα, Κόρδοβα, Χαέν, Κάντιθ, Σεβίλλη, Ουέλβα και Γρανάδα) και οι καταλανικές επαρχίες (Ταρραγόνα, Χιρόνα, Λιέιδα, Βαρκελώνη και Βαρκελώνη).
Άλλες επαρχίες μεγάλης σημασίας για τον τουρισμό στην Ισπανία παρουσιάζουν ανομοιογενείς τάσεις.
Για παράδειγμα, ενώ το 67,8% των διαθέσιμων καταχωρίσεων στις Βαλεαρίδες Νήσους αναφέρουν άδειες, αλλά στο Αλικάντε, τη δεύτερη επαρχία με τις περισσότερες καταχωρίσεις, η πλειονότητα (56,8%) δεν αναφέρει άδειες, όπως στο Λας Πάλμας (60%) και στη Σάντα Κρουζ ντε Τενερίφη (60,6%).
Σε άλλους προορισμούς σημαντικής σημασίας λόγω του όγκου των διαθέσιμων καταχωρίσεων, όπως η Μαδρίτη, το 86,5% δεν περιλαμβάνουν σχετική άδεια.
Το ίδιο ισχύει για το 70,3% στη Βαλένθια, το 69,1% στην Ποντεβέδρα, το 64,8% στο Τολέδο και το 62,5% στη Μούρθια.

Όπως δήλωσε ο Carlos Cendra, Διευθυντής Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας σε Mabrian «η δομή της αγοράς βραχυπρόθεσμης μίσθωσης στην Ισπανία, αναδεικνύει αρκετά κρίσιμα ζητήματα.
Από τη μία πλευρά, τα περισσότερα ακίνητα διαχειρίζονται από μεμονωμένους εκμισθωτές, οι οποίοι τα αξιοποιούν για να δημιουργήσουν συμπληρωματικό εισόδημα, ενώ παράλληλα επεκτείνουν το φάσμα των επιλογών διαμονής που είναι διαθέσιμες στους προορισμούς.
Ωστόσο, τα ασυνεπή πρότυπα ποιότητας και τα ποικίλα επίπεδα συμμόρφωσης με τους κανονισμούς παρουσιάζουν σημαντικές προκλήσεις για τους προορισμούς που προσπαθούν να διατηρήσουν την ακεραιότητα της προσφοράς καταλυμάτων τους και τη συνολική φήμη τους.
Επιπλέον, οι μικρής κλίμακας εκμισθωτές -οι οποίοι αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ένα τέταρτο της αγοράς- διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της δυναμικής των τιμολογίων, της ανταγωνιστικότητας και των ποιοτικών σημείων αναφοράς για τον τομέα. Λειτουργούν επίσης ως σημαντικοί τοπικοί οικονομικοί παράγοντες, συχνά λειτουργώντας με δομημένα επιχειρηματικά μοντέλα που μπορούν να συμβάλουν θετικά στην οικονομία του προορισμού.»

























