Η πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου θα μπορούσε να συμβάλει, εδώ και πολλά χρόνια, στην μετατροπή της Αθήνας σε προορισμό city break (για ταξίδια διάρκειας έως 3 διανυκτερεύσεων). Λόγω της χρόνιας, όμως «οσφυοκαμψίας» που χαρακτηρίζει την κρατική μηχανή, από το 1999 οπότε έκλεισε το εργοστάσιο της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων, κανένα έργο ανάπλασης της έκτασης 620 στρεμμάτων δεν έχει ευδοκιμήσει.
Η στήριξη που παρείχε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο έργο της ανάπλασης της έκτασης, απαντώντας σε επιστολή του δημάρχου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Λουκά Τζανή επανέφερε στο προσκήνιο, έστω και έναν μήνα πριν από τις εκλογές, το έργο που αποτελεί κομμάτι του πάζλ της αθηναϊκής Ριβιέρας.
Δει δη χρημάτων
Ωστόσο, η χρηματοδότηση του έργου, που θα πραγματοποιηθεί με ιδιωτικά κεφάλαια, δεν έχει εξασφαλιστεί και μοναδική σταθερά είναι το σημαντικό ενδιαφέρον ξένων funds. Πρόκειται για επενδυτές που αναζητούν ευκαιρίες στην ελληνική κτηματαγορά και συγκεκριμένα σε αναξιοποίητες εκτάσεις γης των οποίων η ανάπλαση θα μπορούσε να δημιουργήσει σημαντικές υπεραξίες.
Σύμφωνα με πληροφορίες του capital.gr, η αξία της έκτασης -αφότου δημιουργηθεί το Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ)- τοποθετείται στα 300 εκατ. ευρώ, ενώ με συντελεστή δόμησης 0,5 δημιουργούνται προς ανοικοδόμηση 300 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, εντός των οποίων υπάρχουν 17 χιλιάδες τ.μ. παραδοσιακών κτισμάτων. Το «λίφτινγκ» της έκτασης υπολογίζεται ότι θα αποτελέσαι επένδυση έντασης κεφαλαίων της τάξης των 800 εκατ. ευρώ.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, δύο είναι τα επικρατέστερα σχέδια αξιοποίησης της έκτασης που ανήκει στην Εθνική Τράπεζα (254 στρέμματα), την Lafarge (117 στρεμ.), τα ΕΛ.ΠΕ. (82 στρεμ.) και το δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Η πρώτη πρόταση προβλέπει την κατασκευή πίστας «φόρμουλα 1», σχέδιo που δεν είναι καινούργιo, έχοντας απασχολήσει πριν από δύο χρόνια το υπουργείο Ανάπτυξης. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό δεν προχώρησε. Και αυτό διότι, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, η υλοποίηση της πίστας προσέκρουε αρχικά με την πρόθεση των ιδιοκτητών να πουλήσουν το ακίνητο, αποδεσμεύοντάς το από το χαρτοφυλάκιό τους. Το βασικότερο όμως, πρόβλημα ήταν ότι δεν βρέθηκε επενδυτής που θα έβαζε τα κεφάλαια για τη δημιουργία της πίστας.
Δημήτρης Δελεβέγκος
