Σε επικαιροποίηση της διατύπωσης σχετικά με την υπόθεση της Booking.com προχώρησε το Πρωτοδικείο Βερολίνου (Landgericht Berlin II), διευκρινίζοντας ότι δεν έχει ακόμη κριθεί εάν και σε ποιο ύψος έχουν προκύψει ζημίες για τους παρόχους καταλυμάτων από τη χρήση μη επιτρεπτών ρητρών βέλτιστης τιμής.
Σύμφωνα με τη νεότερη ανακοίνωση του Δικαστηρίου (PM 41/2025), η Booking.com BV και η Booking.com (Deutschland) GmbH κρίθηκαν, κατ’ αρχήν, υποχρεωμένες να αποζημιώσουν τυχόν ζημίες που ενδέχεται να υπέστησαν 1.099 πάροχοι καταλυμάτων λόγω της εφαρμογής μη επιτρεπτών ρητρών βέλτιστης τιμής από την 1η Ιανουαρίου 2013 και μετά.
Ωστόσο, το Δικαστήριο ξεκαθαρίζει ρητά ότι στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διαδικασίας δεν εξετάστηκε ούτε διαπιστώθηκε εάν πράγματι υπήρξε ζημία ούτε το ύψος αυτής, ούτε εάν τυχόν ζημίες μπορούν να αποδοθούν αιτιωδώς στη χρήση των επίμαχων ρητρών.
Η υπόθεση αφορούσε αγωγή διαπίστωσης που είχαν καταθέσει συνολικά 1.288 πάροχοι καταλυμάτων, με στόχο να αναγνωριστεί η ευθύνη της Booking.com για αποζημίωση λόγω των λεγόμενων «ευρέων» και «στενών» ρητρών βέλτιστης τιμής. Οι ρήτρες αυτές περιόριζαν τη δυνατότητα των καταλυμάτων να προσφέρουν χαμηλότερες τιμές ή ευνοϊκότερους όρους μέσω άλλων καναλιών διάθεσης.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι τόσο οι ευρείες όσο και οι στενές ρήτρες συνιστούν περιορισμό του ανταγωνισμού, καθώς επηρεάζουν την ελευθερία τιμολόγησης των παρόχων καταλυμάτων. Για τις «στενές» ρήτρες, η κρίση αυτή βασίστηκε και στη δεσμευτική απόφαση του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ανταγωνισμού της Γερμανίας, η οποία είχε επιβεβαιωθεί και από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο το 2021.
Παράλληλα, το Δικαστήριο απέρριψε το σκέλος της αγωγής που αφορούσε την επιστροφή ήδη καταβληθεισών προμηθειών, κρίνοντας ότι για τις περιπτώσεις αυτές θα έπρεπε να έχει ασκηθεί αγωγή καταβολής συγκεκριμένων ποσών και όχι αγωγή διαπίστωσης.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αγωγή κρίθηκε απαράδεκτη είτε λόγω έλλειψης αποδεδειγμένης πληρεξουσιότητας είτε επειδή δεν αποδείχθηκε ότι οι συγκεκριμένοι πάροχοι είχαν επηρεαστεί από τις επίμαχες πρακτικές.
Το Δικαστήριο σημειώνει ότι το ζήτημα της ύπαρξης και του ύψους τυχόν ζημιών θα πρέπει να εξεταστεί σε επόμενες, ενδεχόμενες διαδικασίες. Η απόφαση δεν είναι τελεσίδικη και τα εμπλεκόμενα μέρη διατηρούν το δικαίωμα άσκησης έφεσης εντός προθεσμίας ενός μήνα από την επίδοσή της
){kind=link}