Το Μπαλί ανακαλύπτει εκ νέου την καλλιέργεια φυκιών επισημαίνει σε έκθεση του το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), μετά την εξαφάνιση των ξένων τουριστών από την περιοχή.

Με την επιστροφή του τουρισμού να παραμένει αβέβαιη, 8 μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας στην Ινδονησία, οι πολίτες αναζητούν νέους τρόπους για να ζήσουν.

Οι άνθρωποι επιστρέφουν στην καλλιέργεια φυκιών, η οποία έμεινε πίσω μετά την ανάπτυξη του τουρισμού

«Νιώθω λυπημένος που χάσαμε τις δουλειές μας και τώρα πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν», δηλώνει κάτοικος του Λεμπόνγκαν, που συνήθιζε να εκπαιδεύει τουρίστες στις καταδύσεις, για τις οποίες ήταν διάσημος προορισμός το Μπαλί.

Με πολλά εστιατόρια και μπαρ κλειστά στο νησί, η ξήρανση των φυκιών γίνεται πλέον ακόμα και καταμεσής των δρόμων. Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό επιστρέφουν σε μια βιομηχανία που πέθανε πριν από μια δεκαετία. Παρά το γεγονός ότι Ινδονησία ήταν παγκοσμίως η δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός φυκιών, πίσω από την Κίνα.

Επιστροφή στις παραδοσιακές καλλιέργειες

«Οι αγρότες αρχίζουν να φυτεύουν ξανά φύκια», δήλωσε ο Boedi Sarkana Julianto του δικτύου φυσικών πόρων της Ινδονησίας ((JASUDA). Μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης για την καλλιέργεια φυκιών.

Ωστόσο, η καλλιέργεια φυκιών είναι επίπονη εργασία και λιγότερο επικερδής από τον τουρισμό. Ιδίως στην τρέχουσα περίοδο της πανδημίας που έχει μειωθεί η ζήτηση.

Ειδικότερα, όπως επισημαίνουν οι νεόκοποι αγρότες, τα αποξηραμένα φύκια που προορίζονταν για μεταποίηση θα εξαχθούν για χρήση σε τρόφιμα στις ΗΠΑ. Στην τιμή των 80 σεντς ανά κιλό, περίπου στη μισή -προ πανδημίας- τιμή.

Συμπερασματικά, με το εισόδημα να μην ξεπερνάει τα 400 δολάρια το μήνα, η εκτίμηση του επικεφαλής του Συμβουλίου Τουρισμού του Μπαλί, Πούτου Αστάβα, ότι «η γεωργία από μόνη της δεν μπορεί να επαναφέρει την οικονομία του Μπαλί σε φυσιολογικά επίπεδα», καθίσταται απόλυτα εύλογη.