Του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη
τ. Υπ. Ναυτιλίας
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο θαλάσσιος τουρισμός είναι ένας από τους πιο βασικούς τομείς στους οποίους πρέπει να επενδύσει χώρα μας.
Η Ελληνική πολυνησία των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων, του Βορείου Αιγαίου αλλά και του Ιονίου μαζί με τις δαντελωτές ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και την Πελοπόννησο αποτελούν ένα σύμπλεγμα ο μοναδικής ομορφιάς που ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς πελάτες του θαλάσσιου τουρισμού.
Γι’ αυτό ήδη από το 2014 είχαμε εκπονήσει ένα σχέδιο για την ανάπτυξη του Yachting στην Ελλάδα. Αυτό πήρε τη μορφή του νόμου Ν4256/14 τον οποίο και έφερα στην Βουλή που έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη που είδαμε τα τελευταία 10 χρόνια. Τα σκάφη που κυκλοφορούν στις θάλασσες μας πολλαπλασιάστηκαν και αυτά που νοικιάζονται σήμερα στην Ελλάδα δεν την πλησίαζαν παλιότερα.
Ενώ για την φιλοξενία ενός επισκέπτη στην ξηρά απαιτούνται τεράστιες υποδομές αντίθετα για τη θάλασσα ο επισκέπτης αυτό που ζητά είναι ένα καθαρό θαλάσσιο περιβάλλον και μία θέση ελλιμενισμού που να προσφέρει ασφάλεια και βασικές υπηρεσίες.
Σήμερα όμως οι προκλήσεις γίνονται πολύ πιο απαιτητικές. Τα σκάφη μεγαλώσανε οι ανταγωνιστές μας σε Τουρκία και Κροατία και σιγά-σιγά στην Αλβανία προχωράνε κι εμείς δεν έχουμε κάνει τα αντίστοιχα βήματα για να καταστήσουμε την χώρα μας την πρωτεύουσα του θαλάσσιου τουρισμού στην Ευρώπη.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να αναπτύξουμε το Yachting στην Ελλάδα
- Περισσότερες θέσεις ελλιμενισμού. Οι μαρίνες της Αττικής σήμερα βρίσκονται σε μία κατάσταση αναδιοργάνωσης. Ακόμα και με τις επεκτάσεις τους δεν φαίνεται να είναι ικανές να καλύψουν τις ανάγκες σε μεγάλα σκάφη. Γι’ αυτό η χωροθέτηση αλλά ακόμα σημαντικότερο η απλοποίηση της αδειοδοτικής διαδικασίας επέκτασης τους θα συνέβαλλε σε πιο γρήγορες επενδύσεις όχι μόνο στην Αθήνα αλλά σε όλη τη χώρα.
- Άμεση αξιοποίηση όλων των υφιστάμενων υποδομών με σύγχρονες παροχές με το αντίστοιχο αντίτιμο βέβαια. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στη Μύκονο ακόμα δεν έχει ασφαλτοστρωθεί ο χώρος της μαρίνας στο νέο λιμάνι (σχεδόν 20 χρόνια) στην Ύδρα και τις Σπέτσες παρέχονται υπηρεσίες μαρίνας, και στην Πάρο δεν υπάρχει μαρίνα ικανή να φιλοξενήσει σκάφη άνω των 20 μέτρων με ασφάλεια. Σε όλα αυτά τα νησιά και σε πολλά ακόμη δεν υπάρχει φορέας διαχείρισης της μαρίνας.
- Εκλογίκευση του τιμολογίου για τα σκάφη αναψυχής. Δεν μπορεί το ενοικιαζόμενο yacht να πληρώνει όσο μια ψαρόβαρκα και να έχουμε με διαφορά το πιο φθηνό τιμολόγιο σε όλη τη Μεσόγειο. Πρέπει η κάθε δημοτική μαρίνα να μπορεί να φτιάχνει την δική της τιμολογιακή πολιτική.
- Τοποθέτηση ναυδέτων (ρεμέντζα) σε όλες τις περιοχές που συχνάζουν σκάφη τόσο για την προστασία της ποσειδωνίας του βυθού όσο και για την ασφαλή διαχείριση των σκαφών με αντίστοιχο αντίτιμο (πχ. Ορνός Μυκόνου).
- Αυστηροποίηση των κανόνων που αφορά την χρήση της πρυμάτσας και τις αποστάσεις που πρέπει να τηρούνται για την αγκυροβολία κοντά σε παραλίες.
- Απλοποίηση της ίδρυσης και λειτουργίας της ΝΕΠΑ κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών πχ Κύπρος Μάλτα κλπ.
Αντί για επίλογο θέλω να εκφράσω όμως την πιο μεγάλη μου ευχή. Να καταφέρουμε όλα τα ελληνόκτηκτα σκάφη να φέρουν την Ελληνική σημαία. Να κάνουμε την Ελληνική σημαία ανταγωνιστική. Αυτό θέλει πολιτική στόχευση και βούληση, συντονισμό και γενναιότητα. Να σπάσουμε το ταμπού με τους «σκαφάτους» και να απελευθερώσουμε τα φορολογικά και γραφειοκρατικά δεσμά που κρατάνε πίσω το Ελληνικό yachting. Έτσι μόνο θα καταφέρουμε και να προσελκύσουμε και περισσότερους νέους στην θάλασσα αλλά και να αναπτύξουμε τις Ελληνικές εταιρείες που κατασκευάζουν σκάφη. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι κάθε σκάφος στην θάλασσα φέρνει πολλές δουλειές στην στεριά!
